Groot worden

De Rochustochten in Oosterzele stonden niet echt op de planning dit jaar, had er eigenlijk nog nooit van gehoord, tot vorige woensdag. Nu wou ik in Juli toch 500 km op de teller, en deze rit kwam mooi uit. Dicht bij huis, kon met de fiets naar de start en terug, en degelijk parcours ook. Het zwaartepunt van de ritten lag wel in mijn biotoop, wat iets minder uitdagend was, wegens heel goed gekend. Gelukkig ging het parcours voor de rest langs minder gekende wegen. Aan de start heerste al een gezellige drukte, hoewel het pas iets na 8 uur was. Voor een schamele 2 € kon je op pad, eigenlijk belachelijk weinig als je hiervoor 2 bevoorradingen hebt. Ik koos voor de rit van 105 km, deels wegens niet al te veel tijd en met heen en terug zou dit ook rond 140 km zijn.

De eerste 50 km was vrijwel constant wind op kop en ik raapte dan ook vrij vlug andere, meestal enkelingen of duo’s op, die al even vlug weer lieten begaan. Op de eerste helling van de dag, de Toepkapel (5 km van mijn deur verdorie) zat ik plots in een groepje van de organiserende club. Mooi, de parcoursbouwer bleek hier ook tussen te rijden, waardoor ik niet langer naar de pijltjes moest kijken. Want het waren verdorie kleintjes. Het moet gezegd zijn, deze reden een heel strak tempo, en ik was blij me even uit de wind te kunnen zetten. Via Fayte, deze rij ik vrijwel wekelijks op, richting Flobecq. De Potteree, ken ik ook al als mijn broekzak, maar zelden ben ik deze tegen bijna 25 km/uur opgereden. Boven de Pottelberg was de eerste bevoorrading, na 52 km. De Zwervers, organisatie dus, namen heel uitgebreid de tijd, en dus vertrok ik al maar. Ik zou ze nog wel tegenkomen. Het middelstuk bevatte niet echt grote hindernissen meer, maar de wind krijg in de open vlaktes vrij spel en stond nog steeds pal op kop. Net voor de beklimming van de Varent, kwamen de Zwervers aansluiten. Na 87 km, bevoorrading 2, vanaf hier was het nog slechts 18 km, drank had ik nog genoeg, dus een stuk cake en banaan was voldoende. Korte stop dus. De wind zat nu in de rug, en ik moest verdorie een aardig stuk vol gas geven om iemand bij te halen. Uiteindelijk kreeg ik hem toch te pakken, en samen reden we de laatste 10 km, af en toe nog een nijdige helling, maar kort.

Finaal stond ruim 27,5 gemiddeld op de teller. Even genieten van een lekker Orvallingske, en dan rustig huiswaarts. Net na 1 uur thuis.137 km dagtotaal en net boven de 600 juli kilometers.

Zondag vertrok ons Eva op kamp. De allereerste keer, dus dat mocht ik niet missen. Geen zondagsrit dus. Ze volgt dus mijn voetsporen, zelf ben ik ongeveer 15 keer op kamp geweest, dat waren nog eens tijden. Met een klein hartje toch vertrokken thuis, maar toen ze aan het station al haar vriendinnen zag, was het al met een grote lach. Nog even zwaaien op de trein en weg waren ze. Donderdag vertrekt Dorien ook voor 5 dagen. Het zal stil zijn thuis.

Na de middag, koers in Lierde, even naar de koers gaan kijken, en zelf een paar rondjes gereden. Eerst rustig en dan een paar keer minder rustig. De koers zelf werd een millimeterspurt en na een kwartier wist men nog niet wie uiteindelijk won. Peter Van Petegem en Ferdi van den Haute wisten het ook niet. De krant zal het wel vertellen.